بخاری های نفتی حرارتی برقی در مقایسه با بخاری های گازی یا نفتی چقدر بازده انرژی دارند؟

بخاری‌های نفتی حرارتی برقی معمولاً به دلایل مختلفی در مقایسه با بخاری‌های گازی یا نفتی از نظر انرژی کارآمدتر هستند:

تبدیل مستقیم انرژی: بخاری های روغنی حرارتی الکتریکی در تبدیل انرژی الکتریکی به انرژی حرارتی با راندمان نزدیک به 98 درصد برتری دارند. این راندمان بالا در درجه اول به این دلیل است که عناصر گرمایش با مقاومت الکتریکی استفاده شده در این بخاری ها تقریباً تمام برق ورودی را به گرما تبدیل می کنند. در مقابل، بخاری های گازسوز و نفت بخش قابل توجهی از انرژی موجود در سوخت را از دست می دهند. این تلفات از طریق گازهای دودکش، هیدروکربن های نسوخته و اتلاف حرارت در فرآیند احتراق رخ می دهد. به عنوان مثال، یک بخاری گازسوز که به خوبی نگهداری می شود، معمولاً بازدهی 80-90٪ دارد، در حالی که مدل های قدیمی تر می توانند بسیار کمتر کارآمد باشند. فقدان مراحل تبدیل واسطه ای در بخاری های برقی حداقل هدر رفت انرژی را تضمین می کند و ذاتاً کارآمدتر می شود.

بدون تلفات احتراق: بخاری های روغنی حرارتی الکتریکی از تلفات کارایی مرتبط با فرآیندهای احتراق جلوگیری می کنند. در سیستم های گازسوز یا نفت سوز، سوخت گازهای احتراق ایجاد می کند که باید تخلیه شوند و در نتیجه انرژی از دست می رود. این گازهای دودکش اغلب بخشی از گرمای تولید شده را با خود می برند و کارایی کلی سیستم را کاهش می دهند. نیاز به تهویه برای دفع ایمن محصولات جانبی احتراق می تواند منجر به اتلاف حرارت بیشتر و ناکارآمدی انرژی شود. بخاری های برقی این مشکلات را از بین می برند زیرا به احتراق متکی نیستند، بنابراین فرآیند گرمایش تمیزتر و کارآمدتر بدون انتشار CO2، NOx یا سایر آلاینده ها ارائه می شود.

کنترل دقیق دما: کنترل دقیق دمای بخاری های روغنی حرارتی الکتریکی به طور قابل توجهی بازده انرژی آنها را افزایش می دهد. کنترل‌کننده‌های دیجیتال پیشرفته و ترموستات‌ها امکان تنظیم دقیق دما را فراهم می‌کنند و اطمینان می‌دهند که سیستم فقط در صورت نیاز کار می‌کند. دستیابی به این دقت با سیستم های گازسوز یا نفت سخت تر است، زیرا ممکن است از زمان تاخیر و بیش از حد دمای مطلوب رنج ببرند. بخاری‌های برقی می‌توانند تحمل‌های دمایی را حفظ کنند، اتلاف انرژی را کاهش دهند و عملکرد حرارتی ثابت را تضمین کنند. این قابلیت به ویژه در فرآیندهایی که به دمای پایدار نیاز دارند مفید است، زیرا از جریمه‌های انرژی مرتبط با چرخه‌های مکرر و نوسانات دما رایج در سیستم‌های مبتنی بر احتراق جلوگیری می‌کند.

حداقل تعمیر و نگهداری: بخاری های روغنی حرارتی الکتریکی معمولاً قطعات متحرک کمتر و طراحی ساده تری نسبت به بخاری های گازسوز یا نفت دارند که منجر به کاهش نیاز به تعمیر و نگهداری می شود. سیستم‌های احتراق ممکن است از مسائلی مانند تجمع دوده، خوردگی، رسوب‌کردن سطوح تبادل حرارتی و تخریب اجزای مشعل رنج ببرند که همگی برای جلوگیری از تلفات راندمان نیاز به تعمیر و نگهداری منظم دارند. در مقابل، بخاری های برقی عمدتاً از عناصر گرمایشی و سیستم های کنترلی تشکیل شده اند که کمتر در معرض چنین مشکلاتی هستند. کاهش تعمیر و نگهداری نه تنها هزینه های عملیاتی را کاهش می دهد بلکه به حفظ راندمان بالا در طول عمر سیستم نیز کمک می کند. تعمیر و نگهداری منظم برای سیستم های گاز یا نفت می تواند مستلزم خرابی و کار قابل توجه باشد، در حالی که سیستم های الکتریکی اغلب می توانند با کمترین مداخله به کار خود ادامه دهند.

کاهش تلفات آماده به کار: تلفات آماده به کار زمانی رخ می دهد که یک سیستم گرمایش انرژی مصرف می کند حتی زمانی که به طور فعال گرم نمی شود. در سیستم‌های گازسوز یا نفت، انرژی اغلب برای حفظ چراغ‌های راهنما، گرم نگه داشتن خطوط سوخت یا تامین انرژی اجزای کمکی استفاده می‌شود. این تلفات می توانند در طول زمان انباشته شوند و کارایی کلی سیستم را کاهش دهند. از طرف دیگر، بخاری های روغنی حرارتی الکتریکی، می توانند در صورت عدم استفاده به طور کامل خاموش شوند و عملاً مصرف انرژی در حالت آماده به کار را حذف کنند. بخاری های برقی مدرن می توانند با شروع سرد به سرعت به دمای عملیاتی برسند و نیاز به کار مداوم و تلفات آماده به کار را به حداقل می رساند. این توانایی برای مدیریت موثر مصرف انرژی در دوره‌های عدم فعالیت، کارایی آن‌ها را در مقایسه با سیستم‌های مبتنی بر احتراق به طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.

بخاری گردشی روغن حرارتی الکتریکی